O maju i jak dobrze, że już poszedł

Wbrew pozorom żyję, choć wiele mogłoby wskazywać na to, że jest inaczej. Zabłąkane dusze, które tu jeszcze zaglądają, zamierzam uraczyć migawkami z miejsca, któremu ostatnio poświęcałam najwięcej czasu, na nic innego bowiem siły nie miałam. Maj to dla mnie czas bardzo wytężonej pracy zawodowej i kiedy wracałam padnięta jak koń po spaghetti-westernie, mogłam jedynie ryć w ziemi, wyrywać chwasty, przekopywać i sadzić,bo jakiekolwiek inne zajęcie doprowadzało mnie do szewskiej pasji, więc w domu mam koty z baranami  - ale już niedługo...

Mój ogródek podlewany codziennie przez burze, a ostatnio nawet grad postanowił, że się nie da nawałnicom i na złość aurze pięknieje z dnia na dzień. Clematisy rosną jak oszalałe, lada moment rozkwitną róże, jeszcze tylko dom doprowadzić do porządku i można rozkoszować się tym, że kozy już nie ma :)

Moje ukochane miniaturowe irysy, w tle trochę wyjedzona przez ślimaki pnąca róża

w donicach posadziłam heliotropy - w ogóle mam słabość do fioletu

Panosząca się gipsówka

Lada chwila pnąca róża wybuchnie pąkami w bieli

i w różu

Posadzony w ubiegłym roku powojnik jeszcze raz zakwitnie we wrześniu

uspokajająca zieleń host

i paproci

biały dywan z przekwitającej kaliny

Czekam na ciepłe, słoneczne dni

Pozdrawiam ciepło