Zakochałam się miłością pierwszą

w babcinych kwadratach. Od dawna marzyłam o pięknym pledzie z kwadracików, poduszce chociaż, ale brakowało mi odwagi...na blogach szydełkujące dziewczyny robią takie cuda, a ja szydełko miałam w ręku po raz ostatni na zajęciach ZPT (starsze blogowiczki wiedzą, o co chodzi) w piątej klasie szkoły podstawowej :) Podziwiałam więc zazdrostki, koronki, szale, chusty, ale przede wszystkim pastelowe pledy, wzdychając cichutko...Aż do przedwczoraj...kupowałam kanwę w swojej ulubionej pasmanterii, gdy nagle spojrzałam na półkę z wełenkami...a tam obniżka cen pięknych, bawełnianych, pastelowych włóczek. Wzięłam głęboki oddech ...i poprosiłam o 3 motki, dobrałam szydełko...do domu wracałam na czerwonych światłach, tak nie mogłam się doczekać chwili, gdy rozpakuję te cudności.

Wiadomo, internet źródło podstawowe - i powiem szczerze, można się zniechęcić :( Niby jest mnóstwo kursów, w tym filmy, ale dla absolutnie początkujących trudno coś znaleźć. Trafiłam jednak tu i wszystko stało się prawie jasne :) Wzór i tak rozrysowałam sobie sama, naprułam się jak głupia, ale gdy skończyłam pierwszy kwadrat, miałam uczucie, że zdobyłam swój Mont Everest :)

Przy drugim zaczęłam łapać, co i jak i nawet za często nie patrzyłam w schemat, przy trzecim robiłam prawie automatycznie - wszystko okazało się proste i tylko palec wskazujący lewej ręki boli jak diabli :)

Pewnie dziewczyny, które szydełkują od dawna, ogarnie pusty śmiech na widok moich "osiągnięć", ale ja jestem dumna jak paw :)

Ten mini pledzik robi się dla mojego drugiego wnuczęcia, które lada moment przyjdzie na świat :))

Pozdrawiam ciepło